چمنی: کارگران با اختلاف 7 میلیونی دخل و خرج چه نمایند؟ ، کالابرگ 120 تومانی توهین است - موسیقی آتش

به گزارش موسیقی آتش، نایب رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران گفت: بسته های حمایتی به همه کارگران تعلق نگرفت و بسیاری پیروز به دریافت بیمه بیکاری نشدند در حالی که مخارج سنگین درمانی هم بر آن ها تحمیل شد.

گروه مالی موسیقی آتش، صدای مردم به گوش مسوولین می رسد یا نمی رسد را مسوولین باید جواب بدهند، به نظر ما رسانه ای ها حتما مسوولین باید صدای مردم را از لابه لای سطوری که هر روز از مسائل مختلف مالی می نویسیم بشنوند، اما چرا می خوانند و می بییند و می شنوند و از آن عبور می نمایند را خودشان باید جواب بدهند؛ البته اگر دستمان به آن ها برسد و شاهد ملاقات مسوولین و دولتمردان پشت آن میز عظیمی که آقای روحانی در جلسات می نشیند و بقیه دولتمردان جدا جدا و با فاصله اجتماعی از هم گرداگرد آن می نشینند در قاب رسانه ملی نباشیم. امید واهی به خودمان ندهیم آن میز عظیم و گل و بلبل گفتن های آقای رئیس جمهور و در نهایت تمرکز بر آدرس کاخ سفید دادن برای لعن و نفرین ناشی از مسائل مالی تنها چیزی است که از دولت دست ما را پر می نماید و باز ما می مانیم و این سفره های خالی و دلاری که هر روز حال ما را ناخوش تر از روز قبل می نماید و برای ما شاخ و شانه می کشد. این بار به سراغ ناصر چمنی؛ نایب رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران و عضو شورای عالی کار رفتیم تا از حال و روز نیمی از مردم شریف ایران که این روز های پاییزی در سایه شوم کرونا و تورم های عجیب و غریبی و دلار 32 هزار تومان و سکه 16 میلیون، با سیلی روی خود را سرخ می نمایند خبری بگیریم که در این تورم حال آن ها چطور است و دولت برایشان چه می نماید؟

آقای چمنی از زندگی و معیشت کارگران چه خبر، از حمایت های مسوولین برای این قشر زحمت کش خبر خوبی دارید تا مرحمی بر دل تنگمان گردد؟

متاسفانه به نظر می رسد مردم کشور روی یک موضوع دردناک اجماع نموده اند و آن موضوع چیزی نیست به غیر از اینکه مسوولین فقط حرف می زنند، اما التزامی به کار کردن و انجام وظایف خود در قبال ملت یا عمل به وعده های خود ندارند. از دولت آقای روحانی که پرچمدار گرفتاری ها و مصائب مردم شده، مجلس قبلی و مجلس کنونی که قول و وعده داد، اما گویا از دست این مجلس هم فعلا کاری برای برطرف گرفتاری ها و حل مسائل مالی و معیشتی مردم برنمی آید. ما در کانون عالی انجمن های صنفی کارگران ایران به عنوان یکی از سه تشکل عالی کشور به دلیل نگرانی های شدید از مسائل معیشتی و عدم گذران زندگی که در خانواده های کارگری از نزدیک شاهد آن هستیم به کمیسیون اجتماعی مجلس نامه زدیم و از نمایندگان درخواست یاری کردیم به این دلیل که دست ما اصلا به مدیران و وزرا نمی رسد چه اینکه بخواهیم صدایمان را به گوش رئیس جمهور برسانیم! لذا از روی اجبار به کمیسیون اجتماعی مجلس نامه زدیم تا برای یاری به خانوار های کارگری با ما همراه شوند و بتوانیم جلسه یا جلساتی را به وسیله نمایندگان با وزرا ترتیب دهیم. به این امید به مجلس نامه زدیم تا شاید از گرفتاری خانوار های کارگری و اینکه دلاری که وارد کانال 40 هزار تومان شده چه بلایی بر سر اقتصاد و معیشت کارگران آورده سخن بگوییم که متاسفانه هیچ پاسخی تا کنون دریافت نکردیم.

بیشتر بخوانید:

عبدی: 85 درصد نقدینگی کشور در اختیار 5 درصد افراد جامعه است

لبافی: با خط فقر 10 میلیونی و کالابرگ 60 هزارتومانی سفره مردم حمایتی به خود نمی بیند

آیا سندیکا ها و شورا های عالی کارگری نمی توانند برای حمایت از کارگران اقدامی انجام دهند؟ با خط فقر 10 میلیون تومانی جامعه کارگری ما چگونه سر می نماید؟

سندیکا های کارگری و شورای عالی کار که نمی توانند برای جامعه کارگری کارمفیدی انجام دهند، یا دست آن ها به دولت نمی رسد و مساله از دست آن ها هم خارج است. به هر حال کاری غیر از درخواست از مجلس برای برگزاری جلسه با دولت از دست ما برنمی آید و شرمسار کارگران زحمتکش و خانواده های آن ها هستیم. در جامعه ای که خود مسوولین خط فقر را 10 میلیون تومان اعلام نموده اند یک خانواده کارگر چهار نفره با مزایا و حقوق با دریافتی 3 میلیون تومان چه کاری می تواند به غیر از حسرت و اندوه و بیچارگی و از دست رفتن روحیه و اعتماد به مسوولین داشته باشد؟ آیا همین نکته حقوق و مزایای 3 میلیون تومانی در کنار خط فقر 10 میلیون تومانی نباید برای مسوولین سخن آخر باشد؟ آیا آن ها متوجه تفاوت 7 میلیون تومانی بین خط فقر وحقوق و مزایای یک کارگر می شوند که باید یک خانواده را اداره کند؟ بیش از ده روز است که به کمیسیون مجلسی که خود را انقلابی و حامی مردم می داند نامه زده ایم، اگر به شما زنگ زده اند و خبری داده اند، لابد به ما هم زنگ زده اند! جالب است مجلسی ها حتی جواب ما را ندادند تا از این جهت خیالمان راحت گردد و سراغ مجلس هم نرویم، اگر نمایندگان مجلس به ما جواب بدهند که ما به این مساله ورود نمی کنیم تکلیف ما با خودمان معین می گردد، دیگر به مجلس هم دل نمی بندیم چرا که دلی برای دل بستن به دولت آقای روحانی باقی نمانده است. همه ما ملت ایران و خانواده های کارگری از این موضوع دلخوریم که مسوولین وقتی پشت تریبون قرار می گیرند حرف های قشنگ را خوب می زنند، با صدای رسا از مردم یاد می نمایند، اما به عمل که می رسد هیچ کس به فکر مردم نیست. از همه جالب تر این است که همه مطالبه گر شده اند، از نماینده مجلس تا وزرا و شخص رئیس جمهور، به نظر می رسد ما مردم مقصر هستیم و باید جوابگوی گرانی و تورمی باشیم که به اقتصاد تحمیل نموده ایم نه مسوولان! وقتی خط فقر 10 میلیون تومان اعلام می گردد و حقوق زیر 3 میلیون تومان است نه تنها مسائل مالی، بلکه مسائل خانوادگی گریبانگیر جامعه می گردد.

بیشتر یخوانید:

حیدری: گروه هدف کالابرگ باید معین گردد/ حمایت از 60 میلیون ایرانی منطقی نیست

آیا می توانیم وابستگی به دلار را کاهش دهیم؟ / شیخی: عوامل داخلی دشمن در خدمت گرانی ارز!

امروز از دست رفتن خانواده های کارگری و مسائل خانوادگی و طلاق به یک معضل عظیم تبدیل شده است. دولتی ها و مجلسی ها اگر کلاهشان را قاضی نمایند و خوب بیاندیشند یا چرتکه بیاندازند که 7 میلیون تومانی که تا خط فقر جایش خالی است از چه بخش هایی از سبد معیشتی مردم حذف می گردد متوجه می شوند، اگر هم به دلیل حقوق و مزایای بالای خود به راحتی نمی توانند متوجه این شکاف عمیق بین درآمد و هزینه ها شوند برایشان شرح می دهیم بلکه بشنوند شاید درک نمایند. امروز همه خانواده های کارگری نه بسیاری از آنها، بلکه تمام خانواده های کارگری از سلامت و تغذیه خوب خود می زنند، دیگر توانی برای خرید لباس باقی نمانده است، پولی برای هزینه های آموزشی و فرهنگی خانواده ها وجود ندارد، بسیاری از احتیاج ها و ضروریات مهم زندگی بخصوص سلامت و درمان خانواده کنار گذاشته شده است.

الان خانواده های کارگری به جایی رسیدند که آنقدر بخورند که تا سر ماه از گرسنگی نمیرند، آن هم نه گوشت و مرغ، بلکه نان و سیب زمینی! وقتی قوت غالب کارگران وخانواده های آن ها نان و سیب زمینی شده کوشش می کنیم تا مسوولی پیدا کنیم برایش معنی مسائل معیشتی جامعه کارگری را شرح دهیم، شاید درک نمایند که جامعه کارگری درگیر چه بحرانی است. حتما آقای رئیس جمهور، وزرا و نمایندگان مجلس شورای اسلامی می دانند که 42 میلیون نفر از جمعیت ایران خانواده های کارگری هستند، جمعیت عظیمی که نصف خانواده های کشور را تشکیل می دهند، آیا وقتی به مجلس نامه ای زده می گردد و از دولت برای رسیدگی به معیشت 42 میلیون خانوار درخواست جلسه می گردد کسی توجهی نمی نماید و جواب ما را هم نمی دهد می توان باور کرد که اصلا مسوولین به فکر مردم هستند؟ از این مسوولین چه انتظاری می توان داشت وقتی مردم برای زنده ماندن کوشش می نمایند نه زندگی کردن! به هر حال بی توجهی مسوولین به ما نشان می دهد که ما را جزیی از جامعه نمی دانند، یعنی این پیغام را به جامعه و خانوار های کارگری دادند که رسیدگی به معیشت شما در حوزه وظیفه و اختیارات یا برنامه های ما نیست!

آیا طرح حمایتی کالا برگ می تواند بخشی از این هزینه ها را تامین کند؟

طرح حمایت غذایی یا کالا برگی از مردم با یاری های 60 هزارتومانی و 120 هزار تومانی نه تنها توهین به جامعه کارگری بلکه توهین به همه مردم است. وقتی پنیر بیش از کیلویی 60 هزار تومان است، وقتی قیمت ها روز به روز افزایش می یابد آیا حمایت کالایی 60 هزار تومان و 120 هزار تومانی می تواند دردی از مردم درمان کند؟ به غیر از اینکه به مسائل معیشتی مردم دهن کجی شده است.

بیشتر بخوانید:

حاج اسماعیلی: سامانه جامع روابط کار ناقص است/ دستمزد و امنیت شغلی ابَر چالش کارگران

دولت موظف به رعایت قانون و حمایت از کارگر است/ چرا رهبری نسبت به حقوق کارگران انتقاد کردند؟

دولتی ها معتقد هستند افزایش حقوق و دستمزد تورم زاست، شما این موضوع را رد می کنید؟

دولت هزار خرج و مخارج غیر ضروری دارد، اما وقتی به موضوع افزایش حقوق و دستمزد ها به میزان نرخ تورم می رسد و بحث حمایت از معیشت خانواده های کارگری مطرح می گردد دولت این موضوع را مطرح می نماید که با افزایش دستمزد ها تورم به وجود می آید، در حالی که این موضوع به هیچ وجه صحت ندارد و شعار و شانه خالی کردن از وظیفه خود در قبال سفره و معیشت کارگران است. اگر حقوق کارگران افزایش پیدا کند با افزایش تقاضا برای خرید کالا تورم افزایش نمی یابد اتفاقا کسب و کار ها تقویت می گردد. مگر در چند سال گذشته زمانی که دستمزد کارگری مطابق با نرخ تورم بالا می رفت تورم اینگونه سرسام آور افزایش می یافت؟ تورم اسفندماه سال گذشته 34.5 درصد بود، با افزایش حقوق 26 درصدی تقریبا 11 درصد از تورم عقب ماندیم آیا بعد از عید تا کنون تورم افزایش نیافته است؟ تورم روزانه افزایش می یابد و بیش از حد انتظار بالا رفته و می رود. اگر کارگران دستمزد خوبی بگیرند رغبت به کار و فراوری در آن ها بالا می رود و میل به کار کردن بهینه در آن ها افزایش می یابد، با رونق فراوری داخلی، رکود مالی و تورم از بین می رود؛ بنابراین تاکید می کنم که الان بهترین زمان برای افزایش دستمزدهاست تا حقوق و دستمزد با تورم همخوانی داشته باشد، چرا که ممکن است با این نرخ دستمزد و این نرخ تورم، تورم تثبت گردد آن موقع بگویند که، چون تورم ثابت شده نمی توانیم حقوق و دستمزد کارگران را افزایش دهیم. به هر حال جامعه کارگری احتیاجمند حمایت عاجل دولت است. دولت و مجلس دل خود را به اعطای بسته های حمایتی با رقم هایی که پیشنهاد می نمایند خوش ننمایند چرا که گرهی از مسائل کارگران باز نمی نماید و اصلا دادن یا ندادن آن فرقی ندارد. تنها خواسته ما نشستن دولت پای میز مذاکره با مردم است، با جامعه کارگری برای توافق بر سرافزایش دستمزد کارگران، ضمن اینکه در شرایط کرونایی دولت حمایتی از کارگران نکرد، بسته های حمایتی به همه کارگران تعلق نگرفت و بسیاری از کارگران پیروز به دریافت بیمه بیکاری خود نشدند در حالی که مخارج سنگین درمانی هم بر آن ها تحمیل شد.

منبع: خبرگزاری دانشجو