حق انتخاب مسکن و محل زندگی با کدام یک از زوجین است؟

به گزارش موسیقی آتش، محل زندگی از جمله حقوق مشترک زوجین محسوب می گردد در واقع هدف اصلی ازدواج تشکیل محل زندگی مشترک از سوی زن و مرد و زندگی در کنار یکدیگر است و در صورتی که زوجین جدا از یکدیگر زندگی نمایند هدف اصلی از ازدواج و تشکیل خانواده محقق نمی گردد.

حق انتخاب مسکن و محل زندگی با کدام یک از زوجین است؟

اما یکی از مواردی که در بیشتر مواقع مورد اختلاف زوجین بوده، مشخص محل زندگی مشترک برای پس از ازدواج است البته اگر زوجین نتوانند در این خصوص با یکدیگر به توافق برسند قانون مدنی تکلیف را روشن کرده است.

به موجب ماده 1105 قانون مدنی در روابط زوجین ریاست خانواده از خصایص شوهر است مشخص مسکن هم از آثار ریاست شوهر بر خانواده به تعداد می رود ماده 1114 قانون مدنی هم به این موضوع اختصاص یافته است.

به موجب ماده 1114 قانون مدنی زن باید در منزلی که شوهر مشخص می نماید سکونت کند مگر آن که اختیار مشخص منزل به زن داده شده باشد با توجه به این مواد باید گفت که اختیار مشخص محل سکونت با شوهر است و زوجه موظف به اقامت در منزلی است که شوهر انتخاب می نماید.

همان طور که می دانید ریاست مرد بر خانواده از قواعد مربوط به نظم عمومی است و اسقاط آن و یا توافق بر خلاف آن باطل و از درجه اعتبار ساقط است، اما طرفین می توانند ضمن عقد شرط نمایند که اختیار مشخص مسکن با زوجه باشد.

اگر زوجه حق مشخص مسکن را به اسم یکی از شروط ضمن عقد برای خود در نظر بگیرد در این صورت این زن است که می تواند محل زندگی را مشخص کرده و مرد نمی تواند زن را مجبور به زندگی در محل دیگری نماید.

این شرط به این صورت قید می گردد که زوج، زوجه را در انتخاب و مشخص کشور، شهر و محل سکونت برای زندگی مشترک مخیر می سازد البته زوجین می توانند این شرط را تعدیل نمایند مثلاً زوج اختیار مشخص کشور محل سکونت را به زوجه ندهد.

گفتنی است که اگر زن اجازه اختیار مسکن را از شوهر گرفته باشد، این حق محدود به زمان خاصی نیست و هر چند مرتبه می تواند از این حق استفاده کند، اما این اختیار، بدان مفهوم نیست که زن بتواند زوج را مجبور به زندگی با خانواده خود یا زندگی در مکانی که در شأن زوج نیست کند.

حال که قانون اختیار مشخص مسکن را به زوج داده است ممکن است این پرسش مطرح گردد که محدوده این حق تا کجاست و هم اینکه آیا مرد می تواند از این حق سوء استفاده و همسر خود را در محلی که در شأن او نیست مجبور به سکونت کند یا باید شأن همسر خود را هم در نظر بگیرد؟

برای شرح این مطلب باید ابتدا به ماده 1107 قانون مدنی اشاره کنیم این ماده مفهوم و مصادیق نفقه را مشخص کرده است به موجب ماده مذکور نفقه عبارت است از همه نیاز های متعارف و متناسب با شرایط زن از قبیل: مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی، بهداشتی و خادم در صورت عادت یا نیاز به واسطه نقصان یا بیماری.

بر اساس این ماده مسکن از مصادیق نفقه است که در انتخاب آن، زوج باید شأن و مرتبه اجتماعی زن را در نظر بگیرد بنابراین شوهر باید مسکن مناسب در شأن زن و متعارف با محل زندگی او تهیه کند.

با این تعریف در صورتی که منزل مسکونی موافق شأن زوجه باشد سکونت در آن بر او لازم است و در غیر این صورت اگر منزل موافق شأن زن نباشد وی می تواند تمکین نکند پس آزادی زوج در مشخص محل سکونت مطلق نیست بنابراین زوج حق ندارد زوجه را ملزم به سکونت در یک خانه با خویشاوندان خود کند.

به موجب ماده 1115 قانون مدنی اگر بودن زن با شوهر در یک منزل متضمن خوف ضرر بدنی یا شرافتی برای زن باشد، او می تواند مسکن جداگانه اختیار کند مادام که زن در بازگشت به منزل معذور است نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.

ضمانت اجرای عدم حضور زن در منزل مشترک

در مواردی که زن اختیار مشخص محل سکونت را ندارد باید در خانه ای که شوهر تهیه کرده است سکونت کند. در صورت امتناع، مرد می تواند دعوی الزام به تمکین را مطرح کند که در صورت محکومیت و عدم اجرای آن، زن به اصطلاح قانون، ناشزه محسوب شده و مستحق دریافت نفقه نیست.

زن ناشزه زنی است که وظایف شرعی و قانونی خود را بدون علت موجه نسبت به همسرش ایفا نمی نماید بنابراین زنی که اختیار مشخص مسکن را ندارد و بدون عذر موجه در محل سکونت شوهر حاضر نمی گردد ناشزه است.

در پایان توجه به این نکته لازم است که هیچ یک از زوجین در مشخص محل سکونت مشترک آزادی مطلق ندارند بلکه محل زندگی مشترک باید با شأن و وضع مالی و نیاز های خانواده تناسب داشته باشد.

منبع: فرارو

به "حق انتخاب مسکن و محل زندگی با کدام یک از زوجین است؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "حق انتخاب مسکن و محل زندگی با کدام یک از زوجین است؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید