گردشگری جنگ جاذبه ای تلخ و غم انگیز است - موسیقی آتش

به گزارش موسیقی آتش، میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارشات منتشر شده، گردشگری جنگ جاذبه ای تلخ و غم انگیز است.

شاید توریستی جنگ در نگاه اول تضادی ناخوشایند بین دو واژه توریستی با مفهوم سرگرمی و لذت و جنگ با مفهوم وحشت و ویرانی را به فکر متبادر کند.

اما باید دانست این نوع از توریستی در عین تلخی با نمایاندن ویرانی های ناشی از جنگ، باعث بیدار کردن حس وطن پرستی و عواطف بشر محبت آمیز در توریستان می گردد که این مهم به حفظ تاریخ معنوی و حماسی یک کشور یاری می نماید؛ تاریخی که همزمان از وجود انسانهایی آرمانی و برتر که حوادثی خارق العاده را رقم زدند و انسان هایی مظلوم، بی دفاع و بی گناه که ناخواسته خود را در عرصه منازعه دیدند حکایت می نماید.

این نوع از توریستی که عمدتا در نواحی تحت تاثیر جنگ شکل می گیرد سابقه ای به قدمت جنگ های ویرانگر و خانمان سوز قرن بیستم دارد در واقع درست بعد از اتمام این جنگ ها بود که اصطلاح توریستی جنگ هم مطرح شد و به شکل بازدید از آثار و بقایای برجای مانده از جنگ جهانی دوم، تجلی پیدا کرد.

شاید بتوان اینگونه اذعان کرد که ویرانه های باقیمانده از جنگ جهانی دوم مهمترین علت رواج این نوع از توریستی بوده است. آری! ویرانی حاصل از خشونت و افراط و زیاده خواهی متجاوزین که قساوت و سنگدلی را با ریختن خون همنوعان خود به رخ می کشند، هم می تواند همانند جاذبه ای برای نسل های بعد عمل کند. خواه باعث تعقل و درس عبرت باشد و خواه یادآور غم انگیزترین خاطرات.

همانگونه که برای همگان مشهود و ملموس است توریستی در زمان شروع جنگ دارای پیامدهای منفی بیشماری است که در این میان به وضوح میتوان دریافت در مناطقی که دستخوش اینگونه حوادث می شوند، سفر به شدت کاهش می یابد و مبارزات نظامی در مدت کوتاهی بیشتر دستاوردها و نتایج توریستی را نابود می نمایند و مابقی را به یغما می برد و در این میان به علت تزلزل و ناپایداری ناشی از جنگ، بیشترین ضربه متوجه کشورهایی می گردد که اقتصادشان متکی به توریستی است. بنابراین می توان گفت که یکی از مهمترین عواملی که به ثبات و پایداری توریستی در کشورها یاری می نماید دوری از جنگ و خصومت های داخلی و خارجی و حراست از شرایط صلح، آرامش و امنیت است.

باید این نکته را مد نظر قرار داد که ارتباط توریستی با جنگ بیشتر پس از خاتمه نبرد نمود پیدا می نماید و مورد توجه قرار می گیرد در واقع پس از جنگ است که آثار باقیمانده و یادمان های واقعی و تلخ بشری که بخشی از تاریخ و میراث ملی هرکشوری را تشکیل می دهد تبدیل به جاذبه شده و به همراه خاطرات و داستان های برجای مانده از قهرمانان و شخصیت های مهم، افتخار آفرینی ها، میادین جنگ، سنگرهای نظامی، سلاح های جنگی و تمامی زخم های حک شده بر پیکر شهر به عمده ترین منابع توریستی جنگ تبدیل می شوند و اینگونه است که جنگ نه صرف برانگیختن احساسات سطحی و زودگذر بلکه عمیقاً در عمل و فکر توریستان رسوخ می نماید و معمولا توریست را از دنیای مادی دور و راهی برای جستجوی معنویت پیش پایش قرار می دهد.

توریستان جنگ با سفر خود خاطرات یک دوره از تاریخ را زنده و قیمت واقعی جنگ را درک می نمایند، و با درسهای ارزشمندی که آموخته اند، راهی دیار خود می شوند. همان گونه که پیشتر اشاره شد، این نوع از توریستی نیز مانند سایر انواع توریستی می تواند آثار مثبت و منفی متعددی را بدنبال داشته باشد که با برنامه ریزی و مدیریت کارآمد میتوان اثرات مثبت را تقویت و اثرات منفی را به حداقل رساند.