پیسی یا ویتیلیگو و علائم و نشانه های آن - موسیقی آتش

به گزارش موسیقی آتش، پیسی یا ویتیلیگو وضعیتی است که در آن سلول هایی که مسئول ایجاد رنگ پوست هستند نابود شده و بخش هایی از پوست رنگ خود را از دست می دهند. این سلول ها که ملانوسیت نام دارند دیگر رنگدانه پوستی (ملانین) فراوری نمی نمایند. وقتی که این سلول ها رنگدانه فراوری ننمایند بخش هایی از پوست رنگ خود را از دست داده یا سفید می شوند.

سطح پوستی که تحت تاثیر ویتیلیگو (پیسی، برص، لک و پیس) قرار می گیرد در افراد مختلف فرق دارد، حتی می تواند نواحی تناسلی، پلک ها، داخل دهان و بینی، داخل لاله گوش و مو ها را تحت تاثیر قرار دهد.

بخش هایی از پوست که در این شرایط قرار دارند نسبت به نور حساس تر از سایر نقاط هستند. تشخیص اندازه پخش شدن لکه ها و احتمال پخش شدن آن ها کار دشواری است. پراکنده شدن لکه ها ممکن است چند هفته طول بکشد یا به مدت چند ماه یا چند سال ثابت باقی بماند. تقریبا یک درصد از جمعیت دنیا دچار ویتیلیگو هستند.

با اینکه پیسی نواحی مختلفی از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد اما مسری نیست. سنین اوج بروز آن را می توان 10 تا 30 سالگی مطرح نمود.

علائم و نشانه های پیسی یا ویتیلیگو

علائم اولیه ویتیلیگو ایجاد لکه های سفید روی پوست است و می تواند در هر منطقه ای از پوست حتی در اطراف چشم ها باشد. لکه ها ممکن است ریز یا درشت باشند و به اشکال زیر به وجود می آیند:

سگمنتال یا فوکال

لکه های سفید رنگ در این حالت کوچک تر است و در یک یا چند ناحیه ظاهر می گردد. در ویتیلیگو سگمنتال لکه ها تمایل دارند در یک ناحیه یا یک سمت بدن بمانند. در بسیاری از موارد حدودا به مدت یکسال طول می کشد و بعد متوقف می گردد. این نوع نسبت به ویتیلیگو غیر سگمنتال کند تر پیشرفت می نماید.

غیر سگمنتال یا جنرالیزه (عمومی)

لکه های سفید گسترده به شکل قرینه در دو طرف بدن ظاهر می گردد. در این حالت سلول های رنگدانه ساز هر قسمتی از بدن ممکن است درگیر گردد. این نوع از رایج ترین انواع ویتیلیگو است و معمولا در طول زندگی فرد بارها آغاز شده و متوقف می گردد. راههای تشخیص پیسی و این که آن که لکه ها چه زمان و تا چه حد توسعه پیدا می نمایند هم قابل تشخیص نیست.

چه عواملی احتمال ابتلا به پیسی را افزایش می دهد؟

عامل اصلی ایجاد ویتیلیگو ناشناخته است و به نظر ارثی هم نیست. بیشتر افراد دارای ویتیلیگو سابقه آن را در تاریخچه خانوادگی شان نداشته اند. سابقه خانوادگی پیسی یا سایر بیماری های خودایمنی احتمال ابتلا به آن را بالا می برد.

احتمال دیگر می تواند وجود ژن های مرتبط با ویتیلیگو از جمله NLRP1 و PTPN22 باشد.

بسیاری از محققین معتقدند که پیسی بیماری خودایمن است چرا که بدن به سلول های خود حمله می نماید اما اینکه بدن چگونه به سلول ها حمله می نماید تعیین نیست. تنها چیزی که تعیین است این است که 20 درصد افراد دارای ویتیلیگو بیماری به خودایمن دیگری هم مبتلا است. از جمله این بیماری های خود ایمن می توان به اسکلرودرمی، لوپوس، تیروئید، پسوریازیس، دیابت نوع یک، آلوپسی آرئاتا یا طاسی، کم خونی پرنیسیوز (ناتوانی در جذب ویتامین B-12)، بیماری آدیسون و رماتیسم مفصلی اشاره نمود.

برخی از متخصصان معتقدند پیسی ممکن است در پی بریدگی یا آفتاب سوختگی شدید، برخورد با سموم شیمیایی و قرار گرفتن در معرض استرس شدید ایجاد گردد.

عوارض پیسی

خبر خوب این است که ویتیلیگو عارضه جانبی زیادی به بدن وارد نمی نماید. جدی ترین مسئله ای که ممکن است ایجاد نمایند در نواحی گوش و چشم هاست که چندان رایج نیست.

عوارض اولیه هم ایجاد لکه های سفید است که ممکن است احتمال آفتاب سوختگی را افزایش دهد، برای مقابله با آن باید از ضدآفتاب های با SPF30 بهره ببرید یا لباس هایی بپوشید که از پوست شما در مقابل اشعه آفتاب حفظ کند.

عوارض روانی ویتیلیگو

تحقیقات نشان داده است که ابتلا به ویتیلیگو عوارض روانی زیادی را ره همراه دارد. حدود 50 درصد افراد مبتلا به پیسی در روابطشان به مشکل برخورد نموده اند و تمام روز را به شرایطشان فکر می نمایند و علت آن غیرقابل پیش بینی بودن ویتیلیگو است. افسردگی، گوشه گیری، اضطراب، کاهش فعالیت های فیزیکی و اجتماعی هم در این افراد گزارش شده است.

در صورتی که ویتیلیگو دارید و از عوارض روانی ذکر شده در بالا رنج می برید حتما با پزشک یا دوست و فردی که به شما اهمیت می دهد صحبت کنید. ضروری است تا می توانید درباره این عارضه پوستی اطلاعات کافی کسب کنید.

نتیجه گیری

بیماری ویتیلگو که بخش هایی از پوست در آن رنگ خود را از دست می دهند نوعی بیماری خود ایمنی است و درمان قطعی بیماری پیسی اکنون وجود ندارد اما خوشبختانه این بیماری عوارض جانبی خاصی ندارد و اگر به آن به نوعی تفاوت نگاه گردد می تواند اثرات و عوارض روانی کمتری هم داشته باشد.